Hayat olabildiğince kısadır.

Ömür su gibi akıp gider.

Gün olur acılarla kıvranır, gün olur mutlulukla göneniriz. Bir dostlarımız vardır, bir de dost bildiklerimiz. Uğruna canımızı vereceğimizi söylediğimiz dostlarımızla yollarımız ayrılabileceği gibi,

“Yolda görsem dönüp selam vermem.”dediğimiz kimselerle yolumuz kesişebilir.

Öyle olmasa Cahit Sıtkı Tarancı:
“…Hayata beraber başladığımız
Dostlarla da yollar ayrıldı bir bir
Gittikçe artıyor yalnızlığımız” der miydi meşhur şiirinde? 

Hayat inişli çıkışlı, düzlü yokuşludur.

Aslolan yalnız yaşamayı öğrenebilmektedir.

Dünyaya gözlerimizi tek başımıza açtığımız gibi, tek başımıza yumup öyle çıkarız son yolculuğa ve ayrı ayrı mezarlara gömülürüz.

Kundakla kefenin rengi ondan beyazdır. Her renk solar, her ses kesilir, her şey burada kalır.

Biliriz ki yalnızca iyilikler, güzellikler bizimle gelir.

Ne mutlu hayatını güzelliklerle dolduranlara…