“Trabzon bir şehir, Trabzonspor ise şiirdir.” diye başlamıştım bir yazıya. Bir şiiri sevmek için, şairin memleketlisi, hatta şairle aynı ülkeden olmak bile gerekmiyor, gerçekten. Yıllar sonra da olsa, kabullenilmesi zor da olsa ülkenin en güzel gerçeklerinden biri tekrar meydana çıktı. Hem de ilk yıllardaki gibi… Kendi dışındaki herkesi önce renkten renge, sonra da aynı renge büründürerek… Şehir takımlarını destekleyen taraftarları yürekten selamlıyoruz; ama şehir görüntüsünü diğer kulüplerle birleştirip sevgide sadeleşemeyenlere de acil kolaylıklar diliyoruz.

İsmet ÖZEL der ki: “Trabzonspor taşralı olmaktan gelen ezikliğin, merkez karşısında ikinci derecede veya gölgede bırakılmış olmaktan sıyrılmak isteyen kompleksli yaranma tutumunun değil, otantik inisiyatifin sembolüdür. Trabzonspor'la birlikte desteklenen şey ihmale uğramışların başarıya olan özlemleri değil, kendilerinde cevher bulunduğuna inanların inisiyatifi elden bırakmama kararlılığıdır. /……./Türkiye topraklarında bazı yöreler, bazı vilayetler var ki bunlar ülke insanlarına özgü kültürel bütünlüğün dinamosu işlevi görür. Benim tespitlerime göre bunlar: Urfa, Trabzon, Konya, Balıkesir vilayetleridir. Bu vilayetler Anadolu topraklarının şimdiye kadar uğradığı sarsıntılar sırasında yeniden derlenip toparlanmayı temin edecek gücün doğmasını beklemektense felaket karşısında kendi gücünü harekete geçirmek üzere duruma derhal el koymanın ruhi kabiliyetini aralıksız hazır bulundurdular.

Bu vilayetlerin yerli (ve yerlileşmiş) insanları ülke bütünlüğünün değerini kendi bütünlükleriyle eş tuttukları için mahalli özelliklerini kaybettikleri takdirde Türkiye'nin kimlik kaybı hususunda uğrayacağı zararın ne kadar büyük olduğuna dair derin bir bilinç taşıdılar. Mahalli özelliklerine sahip çıkma (hemşerilik vs.) bakımından benim yukarıda saydığım dört vilayeti geride bırakacak birçok yöre zikredilebilir. Fakat benim andığım vilayetlerin mahalli özelliklerinin eksenini "otantik inisiyatif" teşkil ediyor. Bu bakımdan Urfa, Trabzon, Konya, Balıkesir vilayetlerini Türkiye'nin hayırlı bir gelecek arayışında hazır maya saymalı." ( İsmet ÖZEL, Küçük İbo Neden Trabzonsporlu?, Yeni Şafak,30 Nisan 1997)

Varolasın, İsmet ÖZEL! Hep varolasın! Yıllar sonra da olsa yine bir 30 Nisan’da şampiyon olacak Trabzonspor.

İsmet Özel 'in de buyurduğu gibi, Trabzonspor bu toprakların ürünüdür. Yerlidir, yerli bir düşüncenin yansımasıdır.

Şimdi bu satırları okuyanlar önce olayın çok abartıldığını, konu edilen şeyin nihayetinde bir spor kulübü olduğunu düşünecekler, söyleyecekler. Böyle düşünenler için belki söyleyecek çok fazla bir şey yoktur; ama bilinmelidir ki bayraklar bezden, kumaştan yapılır ama bayrak ne bir bezdir ne de kumaş parçasıdır.

İbadethaneler de taştan, topraktan yapılır; ama onlar sıradan bir yapı değildir. İnsanlar topraktan yaratılmıştır; ama hiçbir insan toprak değildir; sadece niteliksizleşince çamur olur.

Eğer bir sembol, bir alegori, simge, mazmun, işaret varsa ve bunlar belirli alanlarda kullanılıyorsa biz taraftarları için doğruluk, adalet, direniş, hakça bir mücadele, duygu ve düşünce ile yoğrulmuş bir eylem adına; Trabzonspor bunların hepsidir. Bu topraklara ait yerli bir ürünün, kültürün, medeniyetin, cesaretin, geleneğin, direnişin, bilinçlenmenin, savunmanın ve unutmamanın sembolüdür.

Onun için bu ülkede Trabzon ve Trabzonspor; eserleri, eylemleri, duygu ve düşünce dünyasına kattıklarıyla unutulmamalı, desteklenmelidir.

İsmet ÖZEL’ den sonra bir de Kazım KOYUNCU’ya hatırlayalım. Kazım KOYUNCU da :"Trabzonspor'u tutmak sadece o yörenin çocuğu olmakla açıklanabilecek milliyetçi bir davranış değildir. Benim için Trabzonspor; en güçlülere karşı koyan ve herkesi yenen hayali kahramandı." diyordu.

Mevla’nın rahmeti üzerine olsun, ruhun şâd olsun Kâzım, o hayali kahramanın geri döndü ve kağıttan kahramanların hepsini yendi. Şimdi Trabzon Meydan’da senin kahramanının destanı okunuyor, marşları söyleniyor. Yoklamada var yazılıyorsun, sen de oradasın.

Hayırlı olsun!