Kalbe yükselenin yükseleceği başka yer yoktur

koca.jpg

İzler Ve Yansımalar - 34

“...aydan aydınlık bir yüzün hecesi.”

 

Kalbe yükselenin yükseleceği başka yer yoktur

Sarı sıcak...

Ürkek bir serçe; dokununca değil, gözün gölgesinin bile renge dokunduğu gül...

Aydınlık bir kalbin benzi kendine benzetmesi, yüze yakışanla yüze bulaşanın mücadelesi, bir gülü koklayarak sevmekle, gülü gül olduğu için uzaktan sevmenin her şeyi tamamladığı bilmecesi...

Nedendir, mavisini yitirmiş bir denizin sadece adının deniz olarak kalması? Adıyla rengi uyuşsaydı hiçbir izleyicisi kaybolmayacaktı.

“Kalbe yükselenin, yükseleceği başka yer yoktur.” ; çünkü kalp yüceliğin ve yücelmişlerin son durağıdır. Göze çarpanların, göze girenlerin, kabuğuna sığmayanların elbette uğrakları ve uğraşları olabilir; ancak son durağa varanların geriyi seyri, suyun şırıldayışındaki sesi değil, sözü duymak gibidir. Nasıl da kendinden geçer, gece ve gündüzde? Kendinden geçtikçe kendine gelir, kendine gelmenin mutluluğundan o kadar hoşnut olur ki tekrar kendinden geçip yine kendine gelmenin özlemiyle tutuşur, var oldukça...

Kalbe yükselenin yeri, yerlerin en güzeli değil midir?

 

Önceki ve Sonraki Yazılar
YAZIYA YORUM KAT
UYARI: Küfür, hakaret, rencide edici cümleler veya imalar, inançlara saldırı içeren, imla kuralları ile yazılmamış,
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.