Kuşak çatışmasının en somut tecelli ettiği alan sanırım kılık kıyafet olabilir.

Bizim zamanımızda İspanyol paça vardı.

Kot pantolonu solcular giyerdi.

Kısa kol ayıp sayılırdı.

Bu hudutları ihlalimiz kıyamet alameti sayılırdı.

Biz üniversite öğrencisi iken sakal bırakınca ya hacı emmi, yada anarşist sayılıyorduk.

Klasik bir Anadolu kentinde çeperlerdeki bir mahallelerde Dünyamız bu kadardı.

Günler geçti, devran döndü.

Özel televizyon devrimini, sosyal medya devrimi takip etti.

Modanın karşı konulmaz rüzgarları uzak dağ köylerini bile kuşattı.

Herkes birbirinden uzak ve herkes birbirine benzemeye başladı.

Özellikle kızlar.

Standart Barbie bebek bakışlı kızlarımız oldu.

Yırtık kot pantolon modasını kim neyle izah eder?

İsyanımdır, meydan okumamımdır, umarsızlık mıdır bilemedim.

Modanın karşı konulmaz gücü müdür?

Gelelim siyaset konunun ilgisine.

Siyasette kuşak çatışması daha net olarak kendini göstermektedir.

İleri yaşta olanlar genç kuşak siyasileri dar paça, dar gömlek ruğan ayakkabı söylemi ile bloke etmeye çalışıyorlar.

İşin enteresan tarafı ise bunu söyleyenlerin evlatları aynı tarzda giyinmektedir.

Hayat böyledir dostum.

Eli kınayanlar kendilerini görmezden gelirler.

Oysa ki her nesil kendi zamanının hükmüne ram olmaktadır.

Zaman geçmektedir.

Etki alanları farklılaşmaktadır.

Gençleri kategorize etmek yerine anlamak daha merhametli tavır olacaktır.

Üstat Sezai Karakoç'un deyimi ile "uyu da turnalar girsin rüyana" demekten başka iş gelmez elimizden.

Gençlere kıymayın efendiler.

Onlar ülkemizin yarınlarının bahar çiçekleridir.