Virüs hastası çok olan beş şehirden biri Konya. Babamın köyü Küçükköy'de bu hastalıktan ölen oldu. Annemin köyü Uzunkuyu'da da virüsten ölen oldu. Üç ay önce ayrıldığım apartmanda iki hanım öldü. Yeni taşındığım sitede ölenler olmuş. Okul arkadaşlarımızdan ölenler oldu.

Yazın Konya Meram'da bahçe evinde kalıyorum. Evler seyrek. Dört kapı sonra bahçe komşum başka hastalıktan doktor kızımın hastası idi. telefon aldım. Hastaneye almadılar, ne yapacağız diye. Meğer özel hastane virüs hastası kabul etmemiş. Üniversite hastanesinde yatıyor. Plazma vermişler. Ev halkı evde karantinada.

İki gün önce haber aldım. Bahçe karşı komşumun doksanlık nineleri ölmüştü. Taziye için bahçe kapısı önüne sandalye dizmişlerdi. Dikkat etmediklerini görmüştüm. Samimiyet kırıla gitmişti. Şimdi hastaları varmış. Kendilerini karantinaya çekilmişler. Üstelik hasta olduklarını gizliyorlarmış. Telefon ile bile geçmiş olsun, diyemedim. Desem kimden duydun diye sorguya çekiyorlarmış.

Bence bu beş şehir için yeni tedbirler alınmalı özel karantina uygulanmalıdır.

İkinci bir, sesimi kimsenin duymayacağı başka bir tavsiyem, doktorlarda nöbet sistemidir. Kızım dahiliye uzmanı doktor. Altı aydır virüs hastanesinde görevli. Damadım ortopedi uzmanı doktor. Onun hastanesi virüs hastanesi yapıldı. O da virüslü hastalara bakıyor. Evde çocukları var. Onbeş gündür ne olur, olmaz diye bize bile uğramıyorlar. Telefonla ihtiyacımızı soruyorlar. Yaşlıyız ya virüs kaparız diye korkuyorlar.

Hiç olmazsa doktorlarda, başka görevlilerde altı aylık sürelerle nöbet değişimi yapılmalı. Sürekli dikkatte gevşeme olabilir diye korkuyoruz.