İzler Ve Yansımalar - 50

“...her nereye gitsen, aynı yere vardığının adı kalsın...Bir yıldız kayarken, içinde oluşan o ince sızı kalsın! Kalbe dair ödenenlerin de üstü beklenmez, onlar da kalsın!”

Kalsın

Onca rengin etrafta döndüğü bu zamanda, bir yansımanın izi olan siyah beyaz bir fotoğraf kalsın.

Evinizden ilk cenaze çıktığında, ilk kez bir gelin gönderdiğinizde, onu ilk defa uzak bir yere yolcu ettiğinizde içinizde oluşan bir terminal yalnızlığı vardı, o kalsın.

Derdiyle dağları delen, çöllerde nebatatla arkadaşlık eden, kırk düğümün üstüne bir de kalbini düğümleyenlerin hatrına bir şiir kalsın.

Her şeyden sonra, her şeyin üstüne; örten, kaplayan, kuşatan, doyuran bir söz kalsın.

Kalabalıklar,gürültüler, görüntülerden sonra bütün varlığıyla kalbinde duranın, gözünde bir silüeti kalsın.

Şarkılardan, filmlerden, kitaplardan, konuşanlardan sonra; her nereye gitsen aynı yere vardığının adı kalsın.

O, kalsın. O, bilsin; öyle alsın!