1964 yılında Aykut Edibali ve Yavuz Arslanargun ile ilk tanışan Konyalı üç İlahiyatçıdan biri bendim. Bu Tarih, Mücadele Birliği Hareketinin başlangıç tarihidir. İhsan Ramiz Bayram aracılığı ile, bu gençlerin birlikte çalışmaya deveti ile ve biz üç Konyalı arkadaşımızın tasdiki ve Konya dan çalışma grubumuzu çağırmamızla ve üç Afyonlu yedi Konyalı arkadaşın birlikte çalışmaya karar vermeleriyle başlamıştır. Konya, Afyon ve diğer hizmetlerimi başka zaman arz ederim.

İstanbul Hizmetlerim

Askerlik sonrası resmi görev almadım. İstanbul’da kaldım. Teşkilatımızın teşkilatlanma sorumluluğunu üstlendim.

Anadolu’nun birçok iline giderek teşkilat çalışmalarında rehberlik etmeye çalıştım. Birçok ilin ve ilçenin ilk teşkilat kadroları ile bağım olmuştur. Hemen her şehire giderek arkadaşlarımızın çalışmalarını, yerlerinde izledim. Her ilin sorumluları ayda, iki ayda bir İstanbul’a periyodik olarak gelip bana çalışmaları hakkında rapor verirlerdi. Yazılı rapor asla almazdım. Yazılı metin bir soruşturma anında daima tehlikeli olur, diye düşünüyordum. Bunu arkadaşlarıma öğütlüyordum. Nitekim bazı illerde yapılan baskınlarda hiç bir yazılı isim listesi bulamamışlardır. Varsa problemlerine çözüm önerilerimi sunardım. Onun için o tarihlerdeki teşkilatımızı, il il, ilçe ilçe, hatta şahıs şahıs ayrıntıları ile bilirdim. Teşkilatçıları tanırken şu ölçüleri kullanırdım.

1- TEŞKİLATÇI KAÇ KİŞİYİ DAVAYA BAĞLAMIŞTIR?

2- DAVAYA KANALİZE ETTİĞİ ŞAHISLARIN KALİTELERİ NE SEVİYEDEDİR?

3- EĞİTİMİNE ALDIĞI TEŞKİLATÇILARI NE SEVİYEDE YETİŞTİRMİŞTİR?

Bu prensipleri Aykut Edibali, Yavuz Arslanargun askerlikten izinli geldiği zaman, yarı şaka, yarı ciddi söylemişti. Belki onlar bile unutmuştur ama benim için bunlar değerlendirme kriterlerim olmuştur. Bir şehire. ilk gidince konuyu böyle ortaya kor, ve teşkilatçıları bu ölçülerle değerlendirirdim. Tabii ki “Kadroların Vazifeleri” broşüründeki prensipler de kriterlerimdi.. Aradan şu kadar zaman geçtiği halde illerin durumları hala aklımdadır. İleriki tarihlerde, inşallah il il değerlendirmelerimi arz edeceğim.

İstişare etmem gereken konular olursa, önceleri Mehmet Çetin abi ile, onun vefatından sonra görüşme imkanı bulursam Liderimiz Aykut Edibali ile, bulamazsam,Yavuz Arslanargun ile, Necmettin Erişen ile, Mustafa Sağ ile istişare ederdim. Zorunlu olmadıkça liderimizi meşgul etmek istemezdim. Bazılarını evimde misafir ederdim. Evimin mütevaziliğini gören, koltuksuz. Sandalyasız evime zengin bir ailenin kızı olan üniversiteli bir bacımız “Abi ben sizin eve, hayran kaldım, teslimiyetim arttı” demişti. Evimin misafirsiz kaldığı günler nadirattan olurdu. Ailesiyle gelenler, İstanbul’a doktora gelenler, yurtlarına henüz yerleşemeyen kız öğrenciler günlerce evimde misafir olurlardı. Eşim hizmet verirdi.

Belki başkaları anlayamaz ama evli arkadaşlarımıza ev kirası haricinde haftada yüz liracık veriyorduk. Bende öyle alıyordum. Anlı şanlı okulları bitiren bekar arkadaşlarımıza otobüs kartı haricinde haftada on liracık veriyorduk. Bu esnada asgari ücret bile bin liranın üstünde idi. Bu hayatı sürdüren arkadaşlarımız hakkında bazen menfi şeyler işitiyorum, çıldırıyorum. Onlara nasıl menfi bir şey söyleyebiliriz. Hiçbir şey görülmese feragat seviyesinde fedakarlık görülmelidir.

Bütün çalışmalarımı teşkilatçılığa hasrettim. Teşkilat adına “Yeniden Milli Mücadele Mecmuası”nın sahipliğini üstlendim. Bu derginin sosyo-kültürel hayatımızdaki etkinliği o devirleri yaşayanların malumudur. Bu derginin sesli gösterilerle satışı, her yerde bir miting havası içinde, her hafta bir Türkiye mitingi halinde oluyordu. Her hafta bir Türkiye mitingi yapıyorduk. “Bir Uyanışın Anatomisi Mücadele Birliği” kitabımda (2005 ve 2011) ayrıntılı bilgiler sundum. Bu hizmetlerim 1978 Nisanında ameliyat için hizmetleri Mustafa Sağ'a devredinceye kadar sürdü. Ben iyileşip döndüğümde Mustafa Sağ yönetiminde yeni bir kadro oluştuğunu, Konyalıların yönetim dışı kaldığını gördüm. Her hafta yapılan, çoğu bizim evde yapılan Mecmua toplantıları gerçekleşmez oldu. Bu toplantıların yapılmaması hareketimiz nispeten sığlaştırdı. Hareketimizde önemli bir değişiklik oldu. Bu konu hakkında burada Ayrıntı bilgi sunmayacağım. İki ay sonra Konyalı İlkler Konya' ya döndüler. Ben teşkilat dışı olarak İstanbula kaldım. Önemli ekonomik sıkıntı yaşadım. Diyanete müracaat ettim ve görev aldım.

Bu dönemde Mücadele Birliği Hareketinde büyük hamleler yapılmıştır.

Yeniden Milli Mücadele Mevmuası ve Pınar Dergisi yayını, her ile özel dağıtımla, yüksek sayıda satışı devam etmiştir. GERÇEK Dergisi yayını başlamıştır. MİLLET PARTİSİ Mücadelecilerin yönetimine intikal etmiştir. Bu konuda özel bir emeğim olmuştur. Bayrak gazetesi ve matbaası satın alınmıştır. Para toplamak için Anadolu turu yapmıştım. İsteğim dışında Adalet Partisi ile temasa geçilmiş, arkadaşlarımızın seçilmesinde hizmetlerim olmuştur. Özetle bunları da arz edeyim. Büyük problemlere rağmen Hareketin problemsiz devamında fonksiyonum olmuştur.

Bazı söylentileri işittiğim için bunları arz ettim.