Bu yazımı paylaştıktan bir kaç saat sonra söz konusu ettiğim yazıyı arkadaşımın sayfasında bulamadım. Anladım ki silmiş,

Sevindim. Teşekkür ederim.

Üzülerek Yazdım

Bir yerde yangın varsa, etrafa sıcak demir parçaları sıçramışsa kimse bu demir parçalarına çıplak elle dokunamaz. Elini yaklaştıran yanar. 1978-80 arası böyle bir andır.

Ben İrfan Küçükköy olarak teşkilattan bir kararla atılmadım. Şahsi kararımla da ayrılmadım. Yeni bir yönetim değişikliğinde, görev dışı bırakıldım. Benden sonraki Mustafa Sağ başkanlığındaki yönetim derleme idi. üç senede dağıldı. Daha önceki yönetimin Teşkilatlanma sorumlusu Olarak ihtilaflardan uzak kaldım. İhtilafa malzeme olmamak için de hiç bir gruba yakın olmadım. Biz Konyalı İlkler böyle olduk. Hiç birimiz ihtilaf malzemesi olmadık. Aradan kırk seneden fazla zaman geçti. Hala aynı pozisyonu koruyoruz. Tabi iki ihtilafa dahil olmadığımız için suçlandık. Şimdi sıcak demirler soğudu ama her biri bir Ayrı yere düştü. Parçaları yeniden toplayıp bir fabrika oluşturmak mümkün değildir. Susmamızın da değerli olduğunu daha iyi anlıyorum. Bu sıçrayan parçalardan hala soğumayanlar var. Ahmet Taşgetiren o parçalardandır, önemli motor parçasıdır, Okulunu büyük başarı ile bitirmiş, ayrılmamış, Prof. olma sevdasına düşmemiş, izin tatil, cumartesi pazar yapmamış, karın tokluğuna peynir ekmekle yetinmiş, zamanlarını davasına bezletmiştir, Onu tanımayanlar onu topa tutarken mantar tabancası patlattıklarını anlasınlar,, Sesi, dumanı, hatta kokusuı var, ama tesiri yok. Ahmet Taşgetiren'e de şunu söyleyeyim, Bırak böyle konuları. Sevabını Allah’tan beklemek yüceliktir.

Bilenlere çok şey yazdım. Bilmeyenlere hiç bir şey yazmadım.

Lütfen sayfamı yorumlarınızla ihtilafa açmayın. Varsa görüşleriniz sayfanızda yazınız.

Selamün Aleyküm.