Cumartesi Yazıları -36

“... görmüyordu, görene dalgaları anlatıyordu.”

ANLAMI ANLAMAK

Söz...
Bazen sözün büyüsü bazen de sükûtun.
Sesin söze dönüşmesi, “ ete kemiğe bürünenin, Yunus diye görünmesi” ; ancak sese ve söze dönüştürülenlerin söylenmesi ve duyulması... Ya sese ve söze dönüşemeyenler? Olduğu halde gösterilemeyenler, bilindiği ve düşünüldüğü halde anlatılamayanlar.

“ Çıkdum erik dalına anda yidüm üzümi,
Bostan ıssı kakıdı dir ne yirsün kozumı.”
diyen hangi hakikatin, anlamın peşinde acaba? Aynı su, insanın eceli olurken; bir balığın kurtarıcısı, hikmet...

İnsan, diyorum; neyden ibarettir? Olması gereken her şey, gidilebilecek her yer, söylenecek her söz, susulması kadar süre... Sonrası... Sonrası, asıl hakikat!
Daha çok huzur için bireye kapanmaya mı, insana yönelmeye mi ihtiyaç var? Değil mi ki birey tek kişilik, insan ise bir alem...

Anlama yönelmek... Zor; ama kıymetli.

“ Yunus bir söz söyledi, hiçbir söze benzemez,
Erenler meclisinde, bürür mânâ yüzüni.”

Hayati Koca

17.02.2018, Adana