Dilipak hoş bir âdem.

Çocuklar televizyona dalmış ebeveynlerin ilgisini çekmek için önce televizyonun önünden geçerler.

Büyülü kutuya dalanlar hallerine devam ettiğinde televizyonun önünde duraklama yaparlar.

Buda çare olmayınca kumandayı alır televizyonu kapatırlar.

Dilipak’ta aynen böyle yapıyor.

“Corana yok” dedi. “Aşı caiz değil” dedi. “Camide aşı anlatılırsa camiyi terk ederim” dedi.

Sayın Dilipak’ın psikolojisini anlıyorum.

Geldiği en son muhteşem buluş çok takdirimi kazandı.

“Ben aşı olmayacağım. Devlet aşı olanların parasını benden alacak. Ben hakkımı helal etmiyorum” dedi.

Helal olsun sana dostum.

Zaten bu memlekette herkes hakkını herkese helal etmiyor.

Öte tarafta tüzel kişilik olan devlet kurumları da sorgu sualden geçecek anlaşılan.

Dilipak’ın mantığına göre kendine bakmayarak hasta olanların tedavisini karşılayan devlet karşıladığına göre bakımlı ve sağlam olanların hakkını helal etmeme hakkı var demektir.

Bir hizmetten faydalanmayanlar faydalananlara hakkını helal etmeme hakkı var demektir.

Vergi ödeyenler vergi ödemeyenlerin faydalandığı hizmetler için de durum bu merkezde.

Tüneller, köprüler, hastaneler, okullar, havalimanları saymakla bitmez.

Ben bu hizmetlerden faydalanmıyorsam faydalananlara hakkımı helal etmem.

Mantık bu.

Nereden baksan tutarsız.

Gücü yetmeyince Tanrının sopası ile dövme yapıyorlar.

Ah zaman ah.

Ah Dünya ah.

Ak saçlılar bunu yaparsa yeni yetme delikanlılara ben ne diyeyim?