Siyasetle uğraşan herkes bu yeni döneme siyasetname okuyarak girseler ne kadar iyi olur değil mi?

Türkiye?nin siyasi hayatı, 2010 Ramazan?dan sonra milli anayasa yapma sorumluluğunu yerine getirmek için canlanacak. TBMM yeni, sivil ve demokratik bir anayasa yapmak için toplanınca, siyasi partiler, bu milli görevi yerine getirme konusunda çaba gösterecekler..

Anayasa yapma görevi, siyasi partilerin kaderlerini belirleyecek. Anayasa yapma konusunda sorumluluk duygusu ile partisel ya da kişisel çıkarları arasında denge kuramayanlar harcanacaklar; görev ihmali, partilerin ve siyasilerin sonunu getirecek..

RAMAZAN?DA SİYASETNAME OKUMAK

Yeni anayasa yapmak demek, devleti yeniden kurmak demek.. Dolayısıyla 2010 Ramazanı?nda siyasetname okumak her Müslüman?ın dini ve milli bir görevi.. Arap, Fars, Hint ve Türk edebiyatlarında devlet adamlarına yöneticilik sanatına ilişkin bilgiler veren eserlere ?Siyasetname? adı verilmiştir. Medeniyet, devlet, vatan ve millet kavramlarının İslam kültüründeki anlamlarını yeniden keşfetmek zorundayız..

Ramazanın başında masama koyduğum siyasetnamelere ilişkin eserler şunlar: el Medinetül Fazıla (Farabi) es Siyasetüs Şeriyye (İbn Teymiye) el Ahkamüs Sultaniyye (Maverdi) Siyasetname (Nizamülmülk) Kabusname (Keykavus) Kutadgubilig (Yusuf Has Hacib) Siyasete Müteallik Asarı İslamiye (Bursalı Mehmed Tahir) Asafname (Lütfi Paşa) Nasihütü?s Selatin (Gelibolulu Mustafa) Kitabüs Siyase (Pirizade)

Okumaya, Siyasetnameler (Agah Sırrı Levend) ve Osmanlı Siyasetnameleri (Ahmet Uğur) kitaplarından başladım. Bu iki eser, siyasetnamelerin kültür tarihimizdeki yerini kavramamızı sağlıyorlar. Sonra da yukarıdaki on eseri tek tek tarıyorum.. Üç eseri, el Ahkamüs Sultaniye, Siyasetname ve Kutadgubilig?i coşkuyla okuduğumu özellikle belirtmek isterim.

Cumhurbaşkanı, başbakan, bakanlar, milletvekilleri, muhalefet partisi başkanları ve siyasetle uğraşan herkes bu yeni döneme siyasetname okuyarak girseler ne kadar iyi olur değil mi? Ramazan ayı da siyasetname okumak için çok uygun bir ortam sunmuyor mu?

Siyasetnamelere bakmadan milli bir anayasa yapılabilir mi?

SİYASETİN AHLAKİ VE METAFİZİK TEMELLERİ

Siyaset, Arapça sözlüklerdeki anlamıyla, bir nesneyi dikkatle gözlemektir. Yönetici (Sultan, vali ve hâkim) olmak, halkı gözetmek, yönetmek, bu yolda gereken tedbirleri almak anlamları bu esastan çıkmıştır. Daha sonraları hükümet işleri, politika, diplomasi yerinde kullanılmıştır.

Siyasetname, siyasetle, devlet yönetimiyle ilgili eser demektir. Siyasetnameler, esas karakter bakımından ahlaki eserler arasında yer alır; bu türün önemli dallarından biri sayılır. Siyasetnameler dini esaslara dayanır. Kur?an?dan ve hadislerden deliller getirilir; tarihten örnekler verilir. Geçmişteki olayları, zalim ve adil hükümdarlarla devlet ve şeriat adamlarının bu konudaki tutumlarını belirten hikayeler ve fıkralar da anlatırlar.

Gerek dini, gerek ahlaki eserlerin çoğunda adalet, cesaret, cömertlik, ayrı birer konu olarak yer alır ve yazar bu konuda yöneticilere öğüt verir. Bu gibi eserlerin esas konusu genel ahlak olduğu, yalnız hükümdarlara değil, herkese hitap ettiği için ahlaki eserler arasında yer alması gerekmektedir.

Siyasetnameler yöneticilere (padişahlara, vezirlere, valilere, devlet adamlarına) öğütler verdiği için bunlar birer nasihatname sayılır.

Edebiyatımızda ve kültürümüzde önemli bir yer tutan siyasetnameleri keşfetme zamanı. Yapılacak anayasa, siyasetnamelerdeki milli ruha uygun olursa iki yüzyıllık buhranımıza son verebilir.

Siyasetnameleri okuyarak siyasetin ahlaki ve metafizik temellerini öğrenmek zorundayız. İlme, ahlaka ve hukuka dayanmayan siyasetten çok çektik. Milletimiz, yüzlerce yılda oluşmuş siyaset felsefesinin yeniden keşfedilmesini ve yapılacak anayasanın bu ruhu taşımasını beklemektedir..

Mustafa Yürekli - Haber 7
[email protected]