Acı acı içinde,gözyaşı kan içinde. Hiçbir söz yetmiyor masum bir çocuğun cansız bedenini anlatmaya. Dünyanın jandarmaları suskun,kanaat önderleri uyku halinde.

Ne kadar bağırsan duyulmuyor sesin,ne kadar sussan o kadar içine batıyor nefesin. Her şeyin gerçek sahibinden bir çıkış yolu niyaz ediyoruz. Ya Râbb, mâsivâ da sema da senin eserin. Bağışla ve lütfet.

Anlatıldı anlamadılar,söylendi duymadılar. En sevdiğini kaybedenin başka kaybedeceği kalmaz,korkusu da. Ey zalim,şerrini ne kadar artırırsan kendi sonunu o kadar erkene alırsın. Acının en büyüğünü yaşayanlar,hangi mutluluk için yaşayacaklar? En mutlu olacakları şey sevdiklerine kavuşmaktır,ona da sizin üzerinize basarak ulaşacaklar. Bundan gayrı size rahat bir uyku,seyahat,çalışma hayatı olamaz;her an yakalanma korkusu yaşayan bir hırsız gibi yaşayacaksınız. Hem de can çalan hırsız. Canı yananı hiçbir şey durduramaz; bunu anlamalıydınız,anlamadınız. Herbiriniz yaptıklarının karşılığını görecek hem de bir diğerine anlatamadan. Savaş ahlâkı şöyle dursun, hiçbir ahlâka uymadınız.

Artık söz tükendi. Ses de nefes de tükendi. Bir kandil yanıyor gökte. Belki bir ebabil belki azrail. Ya indi ya inecek arza, gölgesi düşmüş masum bir çocuğun gözüne. Eskisi unutulmadan yeni bir İntifada, yeni bir İntifada, yeni ve yeniden İntifada.Sadece canı yanan değil, canı olan herkes…