Hakkı gel sırrını eyleme zahir, Olmak ister isen bu yolda mahir, Harabat ehlini hor görme şakir, Defineye malik viraneler var, demiş Erzurumlu İbrahim Hakkı Hazretleri.

İnsana insan olduğu için değer vermek gerekir. Kılığına kıyafetine zengin ve fakir olduğuna bakmaksızın değer vermeliyiz. Bazen küçümsediğimiz değer vermediğimiz önemsemediğimiz bir insanın Allah dostu bir insan olduğunu bilemeyiz. Garip gureba harabat ehlinin definesi gönlüdür. Bu insanlar kendisine kimin ne niyetle güldüğünü anlasa da anlamazlıktan gelir geçer

Rivâyet edilir ki: Bir gün İsâ -aleyhisselâm-, İsrailoğulları’ndan sâlih zannedilen bir kimse ile şehir dışına çıkmıştı. Halk arasında fâsıklığıyla meşhur günahkâr bir adam da büyük bir eziklikle peşlerine takılmıştı. İstirahat için mola verildiğinde bu günahkâr kul, samîmî bir nedâmet ve mahcûbiyet hâli içinde, gönlü kırık olarak onlardan ayrı bir yere oturdu ve merhametlilerin en merhametlisi olan Hak Teâlâ’nın yüce affına sığınarak:

“–Rabbim! Şu yüce peygamberinin hürmetine beni affet!” diye duâ eyledi.

Salih zannedilen kişi ise, onu fark edince küçümsedi, hakîr gördü ve ellerini semâya kaldırıp:

“–Allâh’ım! Yarın kıyâmet günü beni bu adamla birlikte haşreyleme!” diye ilticâda bulundu.

Bunun üzerine Cenâb-ı Hak Îsâ -aleyhisselâm-’a şöyle vahyetti:

“–Yâ Îsâ, kullarıma söyle; ikisinin de duâsını kabul ettim. Boynu bükük mücrim kulumu affedip kendisini Cennetlik kıldım. Halkın sâlih zannettiği kişiye gelince, onu da, benim affettiğim kulumla beraber olmak istemediği için Cennetliklerden kılmadım.

Hadis-i Şerif de “Birinin, din kardeşini hor ve hakîr görmesi, ona günah olarak yeter.” (Müslim, Birr, 32)

Son söz olarak

Ey gönül!

Dikkat et âhir zaman bu! Nefsine uyup da sûrete aldanma!

İblisin bile maşallah dediği kullar var, Seveceksen vefâ nedir takvâ nedir bileni sev!

İçinde cennet saklayan virane kullar var! Hz.Mevlânâ

Kalın Sağlıcakla

Sait ÖZDEMİR