Konfüçyüs, ‘Karanlıktan şikayet edeceğine bir mum yak’ demiştir. Önce sen değiş, önce sen iyi ol, sonra hayat senin ona verdiğini kat kat fazlasıyla verecektir der.

Eski zamanlarda, bir adam şehrin surlarının dibinde bekler ve gelen giden yolcularla sohbet edermiş. Bir gün yine surların dibinde beklediği sırada, yoldan geçen bir yolcu kendisine seslenerek hey dostum demiş söylesene, bu şehirde yaşayan insanlar nasıldır, burası yaşanmaya değer bir yer midir? diye sormuş. Buna karşılık surların dibinde bekleyen kişi ona dönerek şu soruyu yöneltmiş “Peki ya senin geldiğiniz yerde insanlar nasıldı?” Yolcu da “Aman aman” demiş , “Herkes o kadar kötü, o kadar hırslı, o kadar düzenbazdı ki, kendimi buraya zor attım.” demiş.

Bunun üzerine adam “Buradaki insanlar da öyledir” demiş. “Varın siz yolunuza devam edin. Bu şehrin size verebileceği hiçbir şey yok.” demiş.

Günün birinde başka bir yolcu gelmiş ve oda surların dibinde oturan adama selam vererek aynı soruyu sormuş. Adam da soruyu soran kişiye dönüp ona soru ile karşılık vermiş. Soruyu soran kişi ise şu şekilde cevap vermiş “Bizim geldiğimiz şehirde insanlar iyi, cömert ve yardımseverdiler ve biz orada çok mutluyduk” diye cevaplamış.

Surların dibinde bekleyen adam cevap vererek “O halde girin ve şehrin tadını çıkarın, zira bu şehrin ahalisi de öyledir” demiş adam.

‘Herkes dünyayı değiştirmek ister ama kimse kendini değiştirmeyi düşünmez’ diyen Tolstoy da muhtemelen bunu anlatmak istemişti.

Değerli dostlar günlük hayatta da böyle değilmidir. Hayatta her şey bakış açınıza göre şekillenmektedir. Nasıl bakarsanız öyle görür öyle hissedersiniz.

Güzel bakan güzel görürü güzel gören hayattan zevk alır. Anlayacağınız her şey bakış açınızda gizlidir. Çünkü nasıl baktığımız, neyi gördüğümüzü belirler. Hayat ayna misalidir. Nasıl bakarsan karşındakini de öyle görürsün.

Bir zamanlar bir baba ile oğul dağlık bir bölgede yürüyüşe çıkmışlardı; bir ara nasıl olduysa çocuğun ayağı kaydı ve incindi; çocuk acıyla bağırdı :-Aaahhh!...Karşı dağlarda yankı yapan sesi geri döndü :Aaahhh!...Daha önce böyle bir durumla karşılaşmamış çocuk bu kez : “Sen kimsin ?” diye sordu? Cevap gelmekte gecikmedi: “Sen kimsin ?”Sinirlenen çocuk : “ Sen bir korkaksın!” diye bağırdı. Dağdan “Sen bir korkaksın!” yanıtını aldı. Bu olanlara bir anlam veremeyen çocuk babasına neler olduğunu sordu. Onun gülümsediğini gördü. Babası, “şimdi dikkatlice beni izle oğlum” dedi ve yüksek sesle bağırdı:” Hayatı çok seviyorum!” Karşı dağlardan aynı ses geldi: ” Hayatı çok seviyorum! ”Baba : “sana hayranım!” Yankı: “sana hayranım!” Baba : “sen harikasın!” Yankı: “sen harikasın! ”Çocuğun şaşkınlığının daha da arttığını gören baba, ona durumu şöyle açıkladı:” Bu , yankı adı verilen bir tabiat olayıdır. Ama hayatı da çok iyi anlatır. Yani yaşamdan ne istiyorsan önce onu sen vermelisin. Verdiklerin aldıkların olacaktır.

Tatlı sözler tatlı yankılar oluşturur. Sevilmek istiyorsan önce sen sevmelisin. Saygı istiyorsan önce sen saygı duymalısın. Anlayış bekliyorsan bunu önce sen göstermelisin.

Kalın Sağlıcakla

Sait ÖZDEMİR

Uzman Psikolojik Danışman