İzler Ve Yansımalar - 48

“... aynanın gösterdiği ile senin gördüğün birleştiğinde yeniden yazılacak her şey.”

Yüzünden Okununca

Toprak da hasretti yağmura, gönlün de. Birlikte erdiler murada.

Üzerinde bembeyaz bir elbise, yağmur gibi. Sarı, kızıl, yeşil yaprakların arasından kıvrılan bir yol, gönlün gibi. Uzun bir yürüyüş, hayat gibi. Ara ara birbirine değen eller; senin yanlışlıkla sandığın, sahibinin ise yalnızlıkla...Film gibi.

Yüzündeki her çizgi kalbindeki bir anıttı, aklındaki şiir dizesi gibi.

Saçlarının her teli, ayrı bir hikâyeydi tren istasyonlarında yazılan. Aklında hep bir yer vardı, adının saklı olduğu; gölgenle gövdenin birleştiğine inandığın bir yer. Gönül yeri...

Yağmurun getirdiği sel, birleştirdi seni; andığınla aradığını, bildiğinle bulduğunu, giydiğinle göründüğünü, yaşadığınla gösterdiğini aynı sayfaya yazdı.

Ayna, hayatında ilk defa görmek istediğini gösterdi; silersen gider, dilersen kalır.