Önemli bir seçimdi, geldi geçti.

Seçimlerimizi yaptık, artık milletçe sonuçlarını yaşayacağız.

Son seçimden sonra görünen o ki kazananlar çok sevindi, kaybedenler de muhakkak üzüldü.

Çiçeği burnunda milletvekillerinin yüzlerinden Gazi Meclis’e girmenin sevinci ve heyecanı okunuyor.

Yeni milletvekilleri vatana millete hayırlı uğurlu olsun! Umalım ki vekili oldukları milleti unutmasınlar!

Eski milletvekillerinin yüzlerini görmedim, onlar bir burukluk yaşar mı bilmiyorum?

Eski milletvekili dedim ama bu ifadenin pek kabul görmediği aklıma geldi.

Vaktiyle rahmetli Mustafa Kemal Atatürk’e bir gezisinde eski vekillerden biri, kendisini “Eski mebuslardan” diye tanıtmış.

Atatürk: “Bu ne demek! Mebusluk meslek midir; bir işin bir vazifen yok mu senin kendini tanıtacak?” demiş.

Haklı mı haklı.

Bu sebeple seçilenler vekilliğin meslek olmadığını, millete hizmet makamına talip olduklarını unutmamalıdır.

Gerçi bazıları Meclis’teki odalarının duvarına ya da arabalarının arkasına “babam sağ olsun” yazdırsa yakışır. Ne yazık ki onların vekil adaylığı babaları sayesinde oldu, onlar günümüzün “Beşik Uleması” gibiler…

Yıllar önce Artvin’in Yusufeli ilçesinde görev yaparken seçimlerle ilgili bir olay anlatmışlardı. Aklımda kaldığı kadarıyla size de aktarayım: CHP ve DP seçime gider. Ambleminde at olan DP’ye oy veren bir köylü, seçim sonucunu merak eder ama o günün şartlarında öğrenmek çok kolay değildir; köyde radyo çekmez, televizyon yok. CHP kazanırsa oy vermediği için kendine sıkıntı yaratılacağından çekinen köylü, seçim sonucunu öğrenmek için merkezdeki bir tanıdığına telefon eder. Birileri duyar diye sonucu açık açık sormaya da korkarak kendince şifreli sorar:

“Aluuu, at geberdi mi duri mi?”

Bu hikâye bana demokrasinin ne büyük nimet olduğunu anlatır.

Kıymetini kaybetmeden bilmek gerek.